istanbulda günler hızla geçiyor, son 2 günüm kaldı. gitmek istemiyorum. seni çok özleyeceğimi biliyorum..insan yanındayken bile bu kadar özlerse ayrı kalınca nasıl özlemez. ilk defa 50 gün görmedim ben seni ve geçmek bilmeyen bir 50 gündü ama şükür kavuştuk ve günlerdir nerdeyse hergün gez gez bi hal olduk :) şimdi yine ayrı kalmayı düşünmek canımı acıtıyor. düşünmek  istemiyorum..göğsüme bir ağrı saplanıyor.hayır hayır bunları düşünmeyeceğim...düşünmemeliyim..pozitif olmalıyım... enerji depoladım..beni baya götürmeli bu enerji..meslek kutsaldır...eğitim şart ;) özlemekse farz....